Księga Dziejów Apostolskich, zwana też Księgą Apostołów lub Dziejami Apostolskimi, to jedna z ksiąg składających się na Nowy Testament, a dokładniej piąta księga Nowego Testamentu. Podobnie jak pozostałe księgi Nowego Testamentu, Dzieje Apostolskie opowiadają o wydarzeniach po życiu Jezusa z Nazaretu i jego śmierci na krzyżu.
Księgę tę uważa się za powiązaną z Ewangelią Łukasza, a Dzieje Apostolskie bywają uważane za drugą część Księgi Łukasza, gdyż nawet w niej jest to komentowane. Mimo to obie księgi powinny zostać omówione osobno, ze względu na ogromne znaczenie obu tekstów.
Pod względem ich znaczenia możemy mówić o tym, że Dzieje Apostolskie są jedyną relacją w Nowym Testamencie, która mówi o wczesnym Kościele, czyli o pierwszych latach życia tego, co obecnie znamy jako Kościół. Istotne są również informacje, które podaje o apostołach, dając wgląd w ich życie po śmierci Jezusa.
Krótkie streszczenie księgi Dziejów Apostolskich
Dzieje Apostolskie rozpoczynają się od spotkania wszystkich apostołów i innych wyznawców Jezusa, którzy wybierają Macieja na nowego apostoła, który ma zastąpić zdrajcę Judasza. Po tym zstąpił z nieba Duch Święty i udzielił apostołom pewnych mocy, aby mogli głosić słowo Boże na całym świecie, mogąc dokonywać cudów na miarę Boga, takich jak uzdrawianie niewidomych czy wypędzanie złych duchów. Jakich jeszcze cudów dokonano? Sprawdź to w osobnym artykule na www.sieradzanie.pl
Przez lata chrześcijaństwo rozprzestrzeniało się na obszarze oddziaływania apostolskiego, co skutkowało dużą liczbą chrztów i nawróceń na religię chrześcijańską. To stopniowo się zmieniało, dochodząc do punktu, w którym chrześcijanie byli prześladowani przez Żydów, a punktem zwrotnym była śmierć Szczepana z rąk Żydów.
Później Boże przesłanie trafiło do Samarytan i pogan, którzy po kilku latach byli istotni dla powstania pierwszego kościoła. Wkrótce po tym wydarzeniu miały miejsce dwa największe nawrócenia tego okresu – pierwsze dotyczyło Saula, jednego z Żydów, który prześladował chrześcijan i został oślepiony, a następnie uzdrowiony przez Boga za wiarę Jezusa, a drugie nawrócenie dotyczyło Korneliusza, poganina, którego Bóg odwiedził wraz z Piotrem.
Księgę kończy Sobór Jerozolimski, spotkanie apostoła Piotra z pozostałymi przywódcami chrześcijańskimi w Jerozolimie, przez wielu uważane za pierwsze spotkanie Kościoła chrześcijańskiego. Po spotkaniu Piotr wyjechał do Azji, aby dalej zakładać kościoły i głosić słowo Boże na całym świecie.
